An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Duo Reges: constructio interrete. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

  1. Summus dolor plures dies manere non potest?
  2. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.
  3. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
Stoici restant, ei quidem non unam aliquam aut alteram rem a nobis, sed totam ad se nostram philosophiam transtulerunt;

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. Hos contra singulos dici est melius. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Dixerit hoc idem Epicurus, semper beatum esse sapientem-quod
quidem solet ebullire non numquam -, quem quidem, cum summis
doloribus conficiatur, ait dicturum: Quam suave est! quam
nihil curo!;

Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.
Sedulo, inquam, faciam.
Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.
Cur iustitia laudatur?
Quae duo sunt, unum facit.

Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.